Dank. En ondanks de eveneens vernikkelende kou is e.e.a. vandaag volgens plan gelukt. Hoewel het wel beduidend meer voeten in de aarde had dan oorspronkelijk de bedoeling was...ElektroThriller schreef:Succes morgen, Hans!
Zoals beraamd, op weg van Wageningen naar Holsloot werd er een uitstapje gemaakt richting Harculo. En na wat gedool in een wegomlegging in het zuidwesten van Zwolle was de ingang naar de centrale vlot gevonden.
Eerste uiteinde van de verbinding GDF SUEZ Harculocentrale
Groot bord met GDF SUEZ erop, kat in 't bakkie. Tot zover niets aan de hand. En daar is de centrale dan. Okee toegegeven, dat ding is moeilijk te missen.
De centrale van GDF SUEZ is een markant (en met dit weertype) haveloos betonnen gebouw waar met weinig fantasie zomaar een oostblokgebouw van gemaakt kan worden. Het schakelveld dat er pal voor ligt is al even troosteloos, maar wel functioneel. Ik heb de auto pontificaal midden onder de portaalstraat geparkeerd, en om geen misverstanden te laten ontstaan heb ik er zo'n bedrukte [url=http://www.vistaprint.nl/professionele- ... nav=TopNav]automagneet[/img] met sitenaam en het site-logo op gehangen aan de zijkant. (Die heb ik nadat er vroeger wel heel vaak onverhoopt iemand kwam kijken wat je aan het doen bent, en deze oplossing werkt ronduit fantastisch. )
Ontopic dan. Daar is de verbinding waar het allemaal om te doen is.
We zien hier de eerste mast van de oude 220 kV-verbinding die lang geleden naar Twente liep. De andere 220 kV-masten (die er ooit naast stonden) zijn inmiddels gesloopt. De masten hebben een mooi strak Duits ontwerp, maar de traversen lopen naar beneden toe wijder uit dan het geval is met de andere verbinding die oorspronkelijk in een ruk doorliep naar Hoogeveen.
Kijken we nauwkeurig op het schakelveld dat erachter ligt, dan zien we deze bok nieuwe portalen staan:
De foto is niet best, maar dat is men van me gewend. Wat er in werkelijkheid beter te zien was is dat de geleiders werkelijk zijn aangesloten op het schakelveld en ze zijn niet parallel geschakeld. Wie goed kijkt kan ook de vermogenssschakelaars ontdekken. Op Harculo lijkt alles visueel in orde aan deze verbinding. Nu dus tijd voor deel twee, constateren of de verbinding onder spanning staat.
Dat kan je doen met dure apparatuur, maar met het weer van deze dag (vochtig, donker en dus veel load en lekspanning op de hoogspanningslijnen) kan je het ook prima met een low-tech standaardassecoire op je eigen lichaam doen: oren. Ik ben naar onder mast 1 gelopen om eens te luisteren.
Dat ging niet meteen goed. Het blijft natuurlijk Zwolle. Dus even een trein-momentje voor Ruben en Peter tussendoor, en ondertussen wachten totdat het geluid ervan weer is verdwenen...
Eenmaal onder de mast was het goed luisteren, maar helaas was er niets te horen. Nu ken ik 110 kV goed genoeg om te weten dat het knetteren niet al te hard is bij deze relatief lage spanning, maar om eerlijk te zijn was er helemaal *niets* te horen. Kunststof-isolators zijn goed spul, maar dit is toch verdacht. Dus ik heb het idee dat de verbinding op het moment van luisteren niet in bedrijf was.
En toen gebeurde het ondenkbare - mijn ouwe Nikon gaf de geest. Ja hoor: batterijen te koud. En daar sta je dan dom te loeren onder nota bene een hoogspanningslijn terwijl de camera zonder stroom staat...
Net toen ik de batterijen lekker discreet onder mijn oksel had gestopt om ze warm te krijgen, verscheen er opeens verderop een fietser die uit de uitrit van de centrale kwam. Die stopte naast de auto en leek de magneetplaat op de deur te lezen. Bingo.
Niet veel later was de fietser weer doorgereden en aangezien hij recht op me af kwam rijden stak ik mijn hand op om mijn kans te grijpen. Hij werkte inderdaad op de centrale. Wat een buitenkans! Ik heb omhoog gewezen naar de verbinding in kwestie en gewoon eens gevraagd of de verbinding in werking was. Het antwoord was even kort als duidelijk: 'ja'. En dat betekent dat we de bevestiging binnen hebben.
Harculo heeft de hoogste communicatietoren van Nederland, maar even vreesde ik dat dit de laatste foto van de dag was. Hierna hield het toestel prompt op. En helaas was een oksel niet voldoende om het probleem op te lossen. Maar nu heb ik als onweerchaser natuurlijk een 'chasemobiel' van de bolide gemaakt, incluis on-board batterijsnellader. We laten ons immers niet voor een gat vangen als de bui nadert, daar ben je chaser voor. Maar ook voor mastengekken is zo'n ding mooi meegenomen. Ik heb de batterijen erin gestopt en besloot Harculo te laten voor wat het was. Het is een snellader en allicht zou de rit naar Hessenweg me net genoeg tijd geven om onderweg die batterijen in ieder geval een beetje op te laden.
Zwolle is een leuke stad (ik heb er jaren op school gezeten en ook Ot kan het beamen), maar het verkeer is er een ramp. Mede door hetzelfde dat de stad zo leuk maakt: oude bouw- en bolwerken, rivieren en idyllische dijken met eenrichtingsverkeersborden... Mede vanwege het nog kort beschikbare daglicht heb ik de verbinding niet halverwege nog eens bezocht om te bekijken. Iedere seconde telde inmiddels, dus immer geradeaus naar Hessenweg met nog slechts een krap half uur daglicht te gaan.
Andere uiteinde van de verbinding: trafostation Hessenweg
Aan de andere kant was de duur van de rit desondanks lang genoeg om de batterijen met de snellader zelfs helemaal op te kunnen laden. Kijk, ellek nadeel hep se foordeel!
Daar is ie dan, een van de grootste en strategisch belangrijkste trafostations van Nederland. En moet telkens weer zeggen, ze hebben een leuke apenkooi daar op Hessenweg.
Iedere keer ontdek je wel weer iets nieuws. De ferrarirode tweezitter werd vol in het zicht van een bewakingscamera geparkeerd met die magneetplaat nog steeds mooi op de deur. Tijd voor een 360'je tevoet om Hessenweg heen. De rare blikken vanuit het kantoortje op de 380 kV-schakeltuin heb ik genegeerd en de grote plas water waar ik met mijn gymp in ging staan ook maar. (Dat krijg je ervan als je teveel omhoog kijkt in plaats van omlaag. )
Hierboven zien we een zware 220/110 kV-vermogenstrafo en hier kwam vroegâh de verbinding in kwestie binnenlopen. Maar nu zien we dat het portaal niet meer is aangesloten.
Om heel Hessenweg heen lopen op natte gympen door een modderig weiland en met een snijdend koude wind is geen pretje, zelfs niet voor boerenzonen die wel wat modder gewend zijn. Desondanks hield de camera het deze keer net lang genoeg uit om naast het vraagstuk van dit topic ook andere dingen de bekijken en te fotograferen, zoals de twee 110 kV-verbindingen naar Weteringkade. Maar dat komt in een ander topic, hier blijven we even bij de bewuste 110 kV-verbinding.
We zien hier in eerste instantie het andere uiteinde van de verbinding binnenkomen. Vanaf de laatste (ooit verzwaarde ) Duits-type 220 kV drie-evenmast gaat de verbinding eerst over op een portaalmast.
Maar waar hij vroeger rechtdoor ging naar de 220 kV-schakeltuin, gaat hij nu linksaf naar een nieuw gebouwd portaal richting de 110 kV-schakeltuin.
Daar zit de verbinding aangesloten op de rails van het 110 kV-veld. (Op de achtergrond ook weer die rare dubbele drie-evenmast die Peter op de vorige fotoserie ook al aanhaalde. Wat de gedachte achter dit ding is geweest bij de bouw is me nog steeds een grote vraag.)
Waarmee we ook aan deze zijde van de verbinding bevestiging hebben dat er twee 110 kV-circuits zijn die technisch gezien gebruikt kunnen worden.
De nacht begon helaas snel te vallen, dus met inmiddels het toestel op de sportstand was er nog een paar minuten respijt. Maar ook daaraan kwam een eind.
Tijd voor een laatste foto en daarna doorlopen en richting de bolide maar weer. We zien we hierboven de aansluiting in detail. De aansluiting is gebouwd zonder vermogensschakelaars en alles zit ook aan deze kant per circuit afzonderlijk ingelust.
Conclusie? Twee ijskoude voeten, een beveiliger die eindelijk eens ergens anders tegenaan kijken mocht dan een leeg weiland, een mooie speeltuin voor mastengekken, een aantal nieuwe inzichten en als belangrijkste feit de zekerheid dat 110 kV Harculo-Hessenweg bestaat, twee circuits draagt en in theorie werkelijk kan functioneren. Want er gaat niets boven een blik in real life.