Na jullie een beetje te hebben geprikkeld komen hier een topic over masten in Australië, meer precies in Far North Queensland (FNQ) rond Cairns. Ik ging vroeger deze maand met vakantie naar Cairns en de outback van Cape York Peninsula. De doel van de reis was niet zo zeer masten te fotograferen maar een paar masten heb ik toch kunnen pakken. Vele foto's zijn door de ramen van de bus geschoten inclusief de voorruit met een paar flinke sterretjes, dus de kwaliteit laat soms wat over te wensen.
Een paar generele waarnemingen die ik heb gemaakt. Buismasten worden veel toegepast, lattenmasten alleen bij 132 kV en 275 kV (niet eens gezien). Bij tweecircuit lijnen worden altijd drieevenmasten gebruikt, nergens een donau of tonmast gespot. In FNQ wordt de volgende spanningsniveaus gebruikt: 275 kV, 132 kV, 66 kV en 22 kV (en een lagere middelspanningsniveau die ik niet weet).
Deze massieve joekel van een buismast heb ik in Cairns gespot. Ik denk dat het om een 275 kV lijn gaat. Heelas kwam ik niet dichterbij (ik had deze dag alleen een 3x-zoom camera bij me). Cairns is de noordelijke eindpunt van een 275 kV lijn.
Een 132 kV mast in de regenwoud vanaf de Kuranda Scenic Railway gespot (beslist niet missen als je naar Cairns gaat).
Nu op het platteland beneden de regenwoud. De 132 kV door de suikerrietvelden ten noorden van Cairns. Karakteristieke inverse traverse voor de bliksendraden.
Zeer slechte foto door busraam van 132 kV lijn tussen Mareeba en Port Douglas.
66 kV houten masten met staande isolatoren. Ergens ten noorden van Mareeba.
Nu in de outback tussen de eucalyptusbomen. Hier de lange 132 kV eencircuit lijn tussen Mount Molloy en Lakeland. Geen redundantie of ringverbinding en dit is de einige elektrische verbinding tussen de gecivilisierde wereld en Cooktown. Hopelijk hebben ze daar een lokale krachtcentrale in geval van calamiteiten.
Een 132 kV mast van dichterbij.
Dit is (geloof ik) een 66 kV lijn tussen Lakeland en Cooktown. Lijkt precies op de 132 kV buismast maar de isolatoren zijn kortere.
Een 66/22 kV combimast (denk ik).
Nog een 66 kV mast ergens langs de Mulligan Highway richting Cooktown, nu met een combinatie van hangende en staande isolatoren.
Houten masten bij Black Mountain bij Cooktown. Niet echt zeker van de spanningen, maar de rechter mast lijkt op 66 kV.
Dit is echt vreemd. Het lijkt op eenfase middelspanning (bovenste geleider met onbekend spanning) met de grond als retour. De drie draden eronder zijn waarschijnlijk 2x240 volt met neutral. Foto in Laura, een gehucht ten westen van Cooktown met vele aboriginal rotsschilderijen in de buurt. Dit is echt het einde van het electriciteitsnet. Verder op de Peninsula moet de electriciteit met lokale dieselgeneratoren worden opgewekt.
Aparte 132 kV masten bij Port Douglas.
En de hoekmasten, bipole stijl, van die 132 kV lijn.
En hier is de primaire rede waarom ik naar FNQ ging: De totale zonsverduistering van 14 november (13 november europees tijd) gezien vanaf de Palmer River Roadhouse. Echt een buitenaardse belevenis Het gevoel als de zon achter de maan verdwijnt en het plotseling donker wordt is niet te beschrijven, het moet echt worden beleeft.
Masten downunder
Re: Masten downunder
Heb jij die laatste foto gemaakt?? Supermooi!
Re: Masten downunder
Fantastisch topic. Uit die hoek hebben we nog niet eerder materiaal gezien. En ik had het dus helemaal mis met Brasilië voor wat betreft het suikerriet.
Een interessant stroomnet. Op foto 1 (die buismasten) zien we dat de traversen tevens de isolators zijn, precies wat we zien in oude buismastverbindingen in Nederland zoals die naar Ommen-Dante.
Maar op foto vijf zien we de inverse vorm van de halfsymmetrische enkelcircuitmast. Dat betekent dat ze dus werkelijk bestaan, waarmee het deel van het classificatiemodel voor enkelcircuitconfiguraties langzaam maar zeker steeds meer haken, ogen en patches krijgt. Ben ik niet heel blij mee en wat we daarmee aan moeten is voer voor een ander topic. Mogelijk krijgt ET gelijk en moeten we toch naar een systeem toe waarmee enkelcircuitmasten eenzelfde eigenschap delen met deltamasten: namelijk dat ze in meerdere vormen (met eventueel eigen aanduiding) bestaan, maar dat ze gezamelijk geclassificeerd worden onder één naam.
Daarnaast vormen staande isolators ook een probleem in de classificatie. Bij een deltamast met staande isolators loopt er geen fase meer door een gat in het mastlichaam, zodat de definitie deltamast niet meer opgaat.
Een interessant stroomnet. Op foto 1 (die buismasten) zien we dat de traversen tevens de isolators zijn, precies wat we zien in oude buismastverbindingen in Nederland zoals die naar Ommen-Dante.
Maar foto 3 daarentegen laat dan weer een echte hoogspanningsmast zien - precies zoals je ze altijd in films ziet, met zo'n omgekeerde bok (of wat je mooi zegt: inverse traverse) voor de bliksemdraden en een cilindrisch bovendeel van de toren. Het enige dat eraan schort is dat de geleiders niet in een tonvorm hangen, maar anders was het 100% cult geweest.elo schreef: Nu op het platteland beneden de regenwoud. De 132 kV door de suikerrietvelden ten noorden van Cairns. Karakteristieke inverse traverse voor de bliksendraden.
Maar op foto vijf zien we de inverse vorm van de halfsymmetrische enkelcircuitmast. Dat betekent dat ze dus werkelijk bestaan, waarmee het deel van het classificatiemodel voor enkelcircuitconfiguraties langzaam maar zeker steeds meer haken, ogen en patches krijgt. Ben ik niet heel blij mee en wat we daarmee aan moeten is voer voor een ander topic. Mogelijk krijgt ET gelijk en moeten we toch naar een systeem toe waarmee enkelcircuitmasten eenzelfde eigenschap delen met deltamasten: namelijk dat ze in meerdere vormen (met eventueel eigen aanduiding) bestaan, maar dat ze gezamelijk geclassificeerd worden onder één naam.
Daarnaast vormen staande isolators ook een probleem in de classificatie. Bij een deltamast met staande isolators loopt er geen fase meer door een gat in het mastlichaam, zodat de definitie deltamast niet meer opgaat.
Dat heb ik van meer mensen gehoord. Het schijnt met geen pen te beschrijven te zijn en als je de kans hebt... precies. Maar het afgelopen exemplaar werd in Australië tot zover ik weet toch op veel plekken bedorven door bewolking? Heb je net geluk gehad op die plek of heb ik het mis?elo schreef:En hier is de primaire rede waarom ik naar FNQ ging
Halfverankering is net als Volbeat: het kan altijd
Re: Masten downunder
Ik heb bijna alle mogelijke denkbare eencircuit configuraties en combinaties van hangend en staande isolatoren gezien. Het zal dus niet makkelijk worden om een classificatie daarvan te maken. Misschien beter gewoon de classificatie te beperken tot masten in NL en de buurlanden.Hans schreef:Fantastisch topic. Uit die hoek hebben we nog niet eerder materiaal gezien. En ik had het dus helemaal mis met Brasilië voor wat betreft het suikerriet.
Een interessant stroomnet. Op foto 1 (die buismasten) zien we dat de traversen tevens de isolators zijn, precies wat we zien in oude buismastverbindingen in Nederland zoals die naar Ommen-Dante.
Daarnaast vormen staande isolators ook een probleem in de classificatie. Bij een deltamast met staande isolators loopt er geen fase meer door een gat in het mastlichaam, zodat de definitie deltamast niet meer opgaat.
Zonsverduistering onder bijna perfecte omstandigheiden gezien. De Palmer River Roadhouse ligt in de outback op zo'n 50 km van de kust. Het ligt verder in de luwte achter de kustgebergte en heeft daardoor veel minder last van wolken dan de kuststreek met de regenwouden. Ons reisorganisatie had deze plaats drie jaar geleden als de ideale plek voor de zonsverduistering uitgezocht en ze hadden toen meteen de volledige roadhouse exclusief geboekt! Op de kaart zie je dat er niet veel alternatieven in dat gebied zijn. https://maps.google.nl/maps?q=Palmer+Ri ... ralia&z=15Hans schreef:Dat heb ik van meer mensen gehoord. Het schijnt met geen pen te beschrijven te zijn en als je de kans hebt... precies. Maar het afgelopen exemplaar werd in Australië tot zover ik weet toch op veel plekken bedorven door bewolking? Heb je net geluk gehad op die plek of heb ik het mis?elo schreef:En hier is de primaire rede waarom ik naar FNQ ging
Langs de kust hadden ze inderdaad minder geluk. In Cairns niets gezien, in de badplaatsen ten noorden daarvan hadden sommige mensen geluk, andere pech.
Re: Masten downunder
Mijn interpretatie bleek juist. Zie http://en.wikipedia.org/wiki/Single-wire_earth_return. SWER wordt vaak in dunbevolkte gebieden toegepast omdat het veel goedkoper dan een driefase lijn is.elo schreef:Dit is echt vreemd. Het lijkt op eenfase middelspanning (bovenste geleider met onbekend spanning) met de grond als retour. De drie draden eronder zijn waarschijnlijk 2x240 volt met neutral.