http://alexandria.tue.nl/extra2/afstver ... 52546b.pdf
vond dit onderzoek op google, staan volgens mij wel wat interessante dingen in, o.a. over wintrack 1
onderzoek naar wintracks van beton
Re: onderzoek naar wintracks van beton
Ik las op pagina 15 omtrent de eisen gesteld aan een 380 kV lijn: "De lengte van een veld, tussen 2 trekmasten mag niet meer dan 5000 meter bedragen."
Ik weet dat ten westen van Emmen de lijn Zwolle-Meeden een stuk van 7 kilometer bevat tussen 2 trekmasten. Zijn de eisen naderhand verscherpt?
Ik weet dat ten westen van Emmen de lijn Zwolle-Meeden een stuk van 7 kilometer bevat tussen 2 trekmasten. Zijn de eisen naderhand verscherpt?
Re: onderzoek naar wintracks van beton
Grappig dat je deze nu noemt.
Tijdens de voorlichtingsbijeenkomst over Noordwest-380 in Emmeloord werd door iemand van Tennet ook al gezinspeeld op betonnen wintracks. Waarschijnlijk geheel onafhankelijk van deze scriptie, omdat die persoon uitging van een gecombineerd ontwerp dat lijkt op Wintrack-I maar dan met een stalen bovendeel in plaats van kunststof.
Het idee moet dus in de lucht gehangen hebben. En indirect is het idee voor de 1-aprilgrap (eergisteren op de site) ook op beton gebaseerd, hoewel we in de grap hebben ingezet op carbonvezel. (Helaas bleek dat een te hoog realiteitsgehalte te hebben gehad om doorgeprikt te worden, want we hebben een handvol emails met verzoeken om bronnen en meer informatie gekregen... )
Interessante scriptie. Ik moet toegeven, voor dat soort dingen zit je op technische universiteiten (hardcore techniek) zeker beter dan in Wageningen (eerder op de leefomgeving gericht). Maar het grootste deel van wat er lezen is ons reeds wel bekend. In 2.1.2. Fasevolgorde zien we bijvoorbeeld opnieuw de argumentatie voor het rendement van de tonvorm uitgeschreven staan. Bolvormig ophangen van geleiders (Een bol is bolvormig, dit is cirkelvormig. En het heet de tonvorm, kerel. ) ten opzichte van een drievlaksconfiguratie geeft aan de grond een vrijwel verwaarloosbaar groter veld, maar vergroot wel het elektrisch rendement van de verbinding zelf. Toch is de tonvorm niet handig vanwege het breedteprofiel van de mast. Nuja, eigenlijk de reeds bekende gedachtegangen achter de bonenstaken.
Wintrack 1 wordt geloof ik wel ergens genoemd in een sterkteberekening in een document van Petersburg. Ik weet alleen zo niet meer precies welke. Het exemplaar waarin de wanddikte van wintracks wordt behandeld.
Erg waardevol is overigens de bronnen- en literatuurlijst. Wat daar voor dingen tussen staan is om je vingers bij af te likken.
Verderop in het document kijkt de auteur naar de torens van windmolens, waar we in de praktijk reeds al een combinatie van staal en beton tegenkomen. En daar openbaart zich de achtergrond van de schrijver: zo te zien is het iemand met een grote interesse in beton, waaruit een zijdelingse toepassing in hoogspanningstechniek voortkomt.
Van dynamische belastingen, betoneigenschappen en faalwaarden in MPa heb ik nauwelijks verstand, en de termen stretch en shear ken ik eerder uit de meteorologie (updrafts in convectieve systemen op micro- en mesoschaal) dan uit constructieleer. Wellicht dat Tom, met zijn constructie-achtergrond, veel meer met dit document kan dan wij.
Tijdens de voorlichtingsbijeenkomst over Noordwest-380 in Emmeloord werd door iemand van Tennet ook al gezinspeeld op betonnen wintracks. Waarschijnlijk geheel onafhankelijk van deze scriptie, omdat die persoon uitging van een gecombineerd ontwerp dat lijkt op Wintrack-I maar dan met een stalen bovendeel in plaats van kunststof.
Het idee moet dus in de lucht gehangen hebben. En indirect is het idee voor de 1-aprilgrap (eergisteren op de site) ook op beton gebaseerd, hoewel we in de grap hebben ingezet op carbonvezel. (Helaas bleek dat een te hoog realiteitsgehalte te hebben gehad om doorgeprikt te worden, want we hebben een handvol emails met verzoeken om bronnen en meer informatie gekregen... )
Interessante scriptie. Ik moet toegeven, voor dat soort dingen zit je op technische universiteiten (hardcore techniek) zeker beter dan in Wageningen (eerder op de leefomgeving gericht). Maar het grootste deel van wat er lezen is ons reeds wel bekend. In 2.1.2. Fasevolgorde zien we bijvoorbeeld opnieuw de argumentatie voor het rendement van de tonvorm uitgeschreven staan. Bolvormig ophangen van geleiders (Een bol is bolvormig, dit is cirkelvormig. En het heet de tonvorm, kerel. ) ten opzichte van een drievlaksconfiguratie geeft aan de grond een vrijwel verwaarloosbaar groter veld, maar vergroot wel het elektrisch rendement van de verbinding zelf. Toch is de tonvorm niet handig vanwege het breedteprofiel van de mast. Nuja, eigenlijk de reeds bekende gedachtegangen achter de bonenstaken.
Wintrack 1 wordt geloof ik wel ergens genoemd in een sterkteberekening in een document van Petersburg. Ik weet alleen zo niet meer precies welke. Het exemplaar waarin de wanddikte van wintracks wordt behandeld.
Erg waardevol is overigens de bronnen- en literatuurlijst. Wat daar voor dingen tussen staan is om je vingers bij af te likken.
Verderop in het document kijkt de auteur naar de torens van windmolens, waar we in de praktijk reeds al een combinatie van staal en beton tegenkomen. En daar openbaart zich de achtergrond van de schrijver: zo te zien is het iemand met een grote interesse in beton, waaruit een zijdelingse toepassing in hoogspanningstechniek voortkomt.
Van dynamische belastingen, betoneigenschappen en faalwaarden in MPa heb ik nauwelijks verstand, en de termen stretch en shear ken ik eerder uit de meteorologie (updrafts in convectieve systemen op micro- en mesoschaal) dan uit constructieleer. Wellicht dat Tom, met zijn constructie-achtergrond, veel meer met dit document kan dan wij.
Halfverankering is net als Volbeat: het kan altijd